W pewną upalną sobotę z samego rana, grupka entuzjastycznie nastawionych, aczkolwiek zupełnie nieświadomych zadania, którego się podjęli, początkujących filozofów wypełniła dwa auta i rozpoczęła peregrynacje w kierunku Czarnej Wsi Kościelnej pod Białymstokiem.
Mieliśmy tam zobaczyć oryginalny, ziemny piec garncarski i spróbować na własnej skórze co oznacza toczenie garnków.
Element nazwy „czarna” wywodzi się tradycji wypalania garnków tzw siwaków, typowych dla tego regionu. Obecnie jest ostatnim miejscem w Polsce gdzie wypalane są naczynia tą metodą, wymagającą wiedzy i umiejętności operowania w czasie wypału różnymi gatunkami drewna, niezbędnymi dla uzyskania końcowego efektu - ciemnej właściwie grafitowej ceramiki z lekkim jakby aksamitnym połyskiem. Kształty mogą być rozmaite od pękatej buńki przez łodyszkę do smukłego stożka.
Sama wieś jest jednym z przystanków na podlaskim szlaku rękodzieła ludowego, składającego się z następujących miejscowości: Czarna Białostocka - Czarna Wieś Kościelna - Łapczyn - Zamczysk - Janów – Sokółka.

Czytaj więcej...

Dzięki pracownikowi Muzeum Etnograficznego w Warszawie, mogliśmy odwiedzić wystawę przedstawiającą bogaty folklor Chin. Wystawa podzielona jest na trzy części. Pierwsza dotyczy bardzo popularnej sztuki wycinanek. Prezentowane tam są koronkowe prace chińskich artystów ludowych, sami też mieliśmy niepowtarzalną możliwość spróbować swoich sił w tej sztuce.  Druga część wystawy prezentuje stroje ludowe i przegląd ponad 50 etnicznych grup tego kraju. Trzecia część jest poświęcona chińskiej tradycji herbaty. Mieliśmy okazję aktywnie uczestniczyć w ceremonii jej przygotowania dowiedzieliśmy się też w jaki sposób owa ceremonia była przygotowywana.

Owa nietradycyjna wystawa, przybliżająca kulturę mniejszości Chin, dzięki naszemu aktywnemu w niej uczestnictwu zbliżyła nas do jej organizatorów, mimo różnic kultury i przede wszystkim języka.

Filozof przecież potrafi przekraczać nie jedne ograniczenia...

Wrzesień 2014

Początki Czerska sięgają czasów dawniejszych, lecz pierwsze wzmianki o nim pochodzą z XI wieku. Jako pierwszego władcę uznaje się Komesa Magnusa, który prawdopodobnie był synem Haralda II, króla Anglii. Zanim objął Południowe Mazowsze, był komesem Wrocławia. Przez kolejne dziesięciolecia gród był niszczony i odbudowywany, a na znaczeniu zyskał w XIII wieku, gdy uznany był za stolicę prowincji południowo-mazowieckiej. Wtedy też (1252 r.) utworzona została archidiecezja w Czersku, mimo iż są przesłanki, że mogła tam być wcześniej. Jednak odsunięcie się koryta Wisły, zmiana szlaków handlowych oraz zjednoczenie Mazowsza siedzibę księcia (stolicę Mazowsza) przeniesiono w XIV w. do Warszawy.

Ostatnim istotnym dla Czerska zdarzeniem było wybudowanie murów obronnych przez księcia Janusza Starego, na przełomie XIV i XV wieku oraz oddanie Czerska we władanie królowej Bonie. Z nią związana jest legenda o białej damie, która szuka pereł zgubionych przez królową na zamku. Za jej czasów rozpoczęto w okolicach uprawę włoszczyzny i rozbudowano zamek. Do innych ciekawostek związanych z Czerskiem należy herb wprowadzony przez księcia Trojdena - był na nim smok, zwany Wywernem, być może coś wspólnego z tym miała historia Komesa Magnua, gdyż taki sam smok był w herbie króla Artura. Po wielu najazdach, wojnach - od potopu szwedzkiego do pierwszej wojny światowej, zamek był niszczony i Obecnie jest w stanie zachowanej ruiny. Jednak można w jednej z wież przenocować, a na dziedzińcu znajdują się reprodukcje średniowiecznych maszyn oblężniczych. Ciekawa historia i atrakcje, które można zobaczyć, a także bliskość od Warszawy powoduje, że warto wybrać się do Czerska w słoneczny dzień, aby podziwiać historię oraz starorzecze Wisły widoczne z wież zamkowych.

Zdjęcia: Liliana Golak. Tekst: Tomasz Rzeczycki

Lipiec 2014